Independentista, baina ez gehiegi

Arrazoi askorengatik, EAJ da alderdirik tradizionalena gaur egungo sisteman. Askorentzat, izan ere, geratzen den alderdi analogiko bakarra da 'fast politics'-en mundu honetan, digitala eta iragankorra den hori lehenesten duen mundu honetan. Eta ez gara gai ideologikoei buruz ari, ohiturei eta barne-dinamikei buruz baizik. Nabari egiten da ehun urtetik gorako alderdia dela, eta ia mota guztietako egoeretatik igaro dela.

Martxoan Donostian egingo den Batzar Nagusian berrituko da EAJ, baina lurralde-zuzendaritzetan egindako aldaketak gauzak egiteko modu tradizional horren erakusgarri izan dira dagoeneko. Egia da pertsona berriak iritsi direla alderdiko presidentzietara Bizkaian, Araban eta Gipuzkoan, baina aldatu gabe jarraitzen dute azken bi hamarkadetan EAJri barne bakea eman dioten barne-orekek.

Oreka horiek bereziki nabarmenak dira euskal agenda politikoak bere gai errepikatuenetako bat berreskuratzen duenean: autodeterminaziorako eskubidea. Jakina da EAJk, alderdi independentista den aldetik, euskal Estatu bat eraiki nahi duela eta, beraz, independentziari buruzko erreferenduma egitea defendatzen duela. Hala ere, jakina da era berean alderdi pragmatikoa dela eta gradualismoa bere nortasun-ikur bihurtu duela.

Bi arima horiek ordezkatu dituzte azken urteotan Gipuzkoako eta Bizkaiko erakundeek, hurrenez hurren. Eta, ikusitakoak ikusita, hala izaten jarraituko du. GBBko presidente berriak, Maria Eugenia Arrizabalagak, Euskadi nazio gisa onartzeak autodeterminazioa bezalako eskubide politikoak ekar ditzala eskatzen du. Berriz, BBBn duen homologoak, Iñigo Ansolak, onartzen du «dena ezin dela izan» eta erabakitzeko eskubidea «nahia» baino ez dela.

Alda daitezela gauzak, azken batean ezer alda ez dadin. EAJk independentista izaten jarraituko du, baina ez gehiegi.

• Temas
• Euskera
• Politika
• Politikafetxo bat?