Etxebizitza eta belaunaldien arteko liskarra

Azken aldian, etxebizitza eskuratzea gizartearen arazo nagusietako bat bihurtu den heinean, belaunaldien arteko liskar kezkagarria sortu da. Alde batetik, gazteak kexu dira emantzipatzeko dituzten zailtasunengatik eta diote euren gurasoek askoz errazago izan zutela duela hamarkada batzuk. Beste aldean, aurreko belaunaldiak euren burua defendatzen saiatzen dira, beraiek ere ahaleginak egin behar izan zituztela argudiatuz eta egungo gazteek 'ahaleginaren kultura' galdu dutela diagnostikatuz.

Gizarteak ia edozein eztabaida polarizatzeko duen moduaren beste adibide bat da hau, denok bando bat edo bestea aukeratu behar izateko. Hori gertatzen da bloke politikoekin, identitate-sentimenduekin, baita patata-tortillarekin eta tipularekin ere. Baina, ia kasu guztietan bezala, osasungarria da gauzak bere testuinguruan jartzeko espazio kritiko bat egotea erdian, batzuen eta besteen argudioen baliozkotasunaren edo baliogabetasunaren artean bereizteko gai dena. Saia gaitezen hori egiten etxebizitzari dagokionez.

Alde batetik, argi dago gaur egun etxebizitza eskuratzea arazo bat dela ia guztientzat, baina bereziki gazteentzat. Prestakuntza handia izan arren, soldata prekarioekin ordaintzen zaie, eta horrek emantzipazioa zailtzen die; horrez gain, alokairuaren prezio altuek ia ezinezko bihurtzen dute aukera hori kasu askotan. Gurasoen etxetik alde egitea, gogoratu beharra dago, ez da kapritxo hutsa, bizi-proiektu independente baten hasiera baizik. Eta hasiera hori atzeratzen bada, gizarte osoak ordain ditzake horren ondorioak; adibidez, pentsio-sistemaren iraunkortasunean eta jaiotza-indizeetan.

Baina, beste aldetik, etxebizitza eskuratzea ez da inoiz erraza izan. Aurreko belaunaldiek ere itxaron behar izan zuten gurasoen etxetik alde egiteko, kasu askotan ezkondu ziren arte. Eta inork ez zien ezer oparitu; esaterako, 90eko hamarkadan ez zen arraroa %15 baino gehiagoko interesa zuten hipotekak ordaintzea. Eta segur aski gehiago aurrezten zuten, ez zutelako orain adina diru bideratzen aisialdirako, eskaintza askoz ere murritzagoa zelako, ezta bidaietarako ere, azken aldian demokratizatu egin baitira.

Hori guztia onartzea ez litzateke inorentzat arazo izan behar, eta guztion artean konponbideak bilatzeko abiapuntua izan liteke. Gazteek ez dute ezer irabazten iraganeko edozein garai hobea izan zela pentsatuz, eta adinekoek ez lituzkete umetu behar euren ongizatea ziurtatzeko eginkizuna dutenak.

• Temas
• Euskera
• Politikafetxo bat?
• Politika