«Premiazkoa da Kongoko Errepublika Demokratikoan sexu-indarkeriaren aurkako neurriak hartzea»

Mugarik Gabeko Medikuak erakundeak (MGM-MSF) Kongoko Errepublika Demokratikoan indarkeria sexuala jasan duten pertsonek babesik ez dutela ohartarazi du ostegun honetan argitaratutako txosten batean. Bere eskala eta inpaktua kontuan hartuta, MGM-MSFk Kongoko agintariei eta bere bazkideei «berehala» jarduteko eskatu die, erakunde mediko-humanitarioak jasotzen dituen premia mediko, legal, eta sozioekonomikoei erantzuteko.

Zifrek beldurra ematen dute. 2020an, Mugarik Gabeko Medikuak erakundeko taldeek indarkeria sexualetik bizirik atera ziren 11.000 pertsona inguru artatu zituzten, Kongoko Errepublika Demokratiko 26 probintzietatik seitan; hau da, batez beste 30 pertsona egunean.

Nazioarteko elkarte medikotik azaldu dutenez, hala gertatzen da, esaterako, Salamabian, Maniema probintziako meatze-eskualdean kokatutako 71.000 biztanleko hiri batean, non sexu-indarkeriaren prebalentzia kezkagarria den. Hilero, sexu-eraso bat jasan duten 120 eta 150 paziente artatzen dituzte batez beste.

Mugarik Gabeko Medikuak erakundeak 2020an bildutako datuek oso panorama kezkagarria erakusten dute biktimen egoera fisikoari eta psikologikoari dagokienez: infekzioak, nahi gabeko haurdunaldiak, indarkeriaren ondoriozko lesio fisikoak, trauma psikologiko larriak, baita adingabeen artean ere, MGM-MSFk 2020an tratatutako pazienteen bosten bat izan baitziren.

«Kongoko Errepublika Demokratikoan indarkeria sexual etengabea dago, eta nazioko eta nazioarteko eragile askok salatzen dute egoera hori. Hala ere, kondena horrek ez du suposatzen behar besteko neurririk hartzea, ez prebentzioaren, arretaren ezta babesaren arloan ere. Gure taldeak lekuko zuzenak dira beharrak asetzetik urrun daudela», adierazi du Juliette Seguin, Kongoko Errepublika Demokratikoko MGM-MSFko koordinatzaile nagusiak.

Mugarik Gabeko Medikuen txostenak sexu-eraso bat jasan duten pertsonen arretan dauden gabeziak nabarmentzen ditu: prestakuntza desegokia duten medikuak, medikamentu eta hornidura medikoen falta eta laguntza sozioekonomiko eta legalik eza.

Larrialdia batez ere medikoa bada ere, MGM-MSFko langileek egindako kontsultek sexu-indarkeriaren ondorio ez hain ezagunak ere erakusten dituzte, hala nola, haren arrasto ekonomiko eta sozial iraunkorra. Erasoaren ondorioz, biktima askok beldur handiegia dute soroetara itzultzeko, edo beren komunitateek baztertu egiten dituzte, eta horrek haien ahultasuna eta pobrezia larriagotzen ditu. Gainera, hori gertatzen da eskuragarri dauden birgizarteratze-programak urriak diren testuinguru batean.

«Iaz, Kongoko Errepublika Demokratikoarentzat eskatutako nazioarteko finantzaketaren %6 baino gutxiago ordaindu zen osasun humanitarioko premiei erantzuteko, eta soilik giza eskubideen eta babesaren arloan eskatutako zenbatekoaren %18. Joera horrek 2021ean jarraitzen du. Finantzaketaz harago, tokiko testuingurura egokitutako ikuspegi berritzaile batzuk ez dira ezartzen. Eta laguntza falta hori kondena bikoitza da egoera hori pairatu dutenentzat».

MGM-MSFk biziraun duten pertsonei laguntzean identifikatutako gabeziek agerian uzten dute ahula dela herrialdean oro har genero-indarkeriari ematen zaion erantzuna. Hala, 2020ko lehen seihilekoan, Nazio Batuek kalkulatu zuten genero-indarkeriaren biktima izan ziren lau pertsonatik batek soilik izan zuela arreta medikoa jasotzeko aukera, %5ak laguntza psikosoziala, % 15ak legezko laguntza eta % 0,5ak soilik (milatik bost) birgizarteratze sozioekonomikoa.

• Temas
• MSF
• Médicos Sin Fronteras
• Republica Democratica del Congo
• euskera