Urtebete falta da hauteskunde orokorretarako. Urte luze honetan, politikariak telebistan, auzoko plazan eta, behar izanez gero, komunean ikusteaz nekatuko gara. Alderdiak dagoeneko hasi dira euren makineria aktibatzen -maiatzean udal eta foru hauteskundeak ere izango ditugu- eta ia prest daude... Geldi! Itxaron! Baina... Espainiako alderdiren batek hauteskundeak nahi al ditu orain? Denek dituzten arazo guzti horiekin? Ikus dezagun.

Publicidad

PSOEn, inkestak ez dira onak. Pedro Sánchez Moncloara iritsi zenetik lehen aldiz, PP da inkesten buru argi eta garbi. Egoera horrek kezka handia sortzen die presidente autonomiko sozialistei, ERCrekin eta EH Bildurekin egindako itunek Gaztela-Mantxan edo Aragoin zigortuko dituzten beldur baitira. Ez dago argi, ezta ere, Sánchezek hautagai gisa errepikatuko duen (Nadia Calviño eta María Jesús Montero bezalako alternatibez hitz egiten da), bere etorkizuna Europan dagoela dirudielako.

PPn, inkestak Pablo Casadoren garaian baino hobeak dira, bai, baina Alberto Nuñez Feijóok oraindik ez ditu uxatu bere aurrekoa esetsi zuten bi mamuak. Lehenengoa, Isabel Díaz Ayuso. Madrilgo Erkidegoko presidenteak Genovaren estrategia menderatzen jarraitzen du, Botere Judizialaren Kontseilu Nagusia berritzeko negoziazioak gelditzea lortu zuenean erakutsi zuen bezala. Eta bigarrena, Voxen mendekotasuna. Eskuin muturrak indarra galdu du azken aldian, baina PPren gobernu baterako erabakigarria izaten jarraituko luke.

Voxen, porrota da nagusi Andaluziako hauteskundeetatik hona. Emaitzek erakutsi zuten eskuin muturrak goia jo zuela eta harrezkero inkesta guztietan jaitsi besterik ez du egin. Hori gutxi balitz, hauteskunde haiek Macarena Olona buru duen zatiketa baterako lehen urratsa izan ziren. Diputatu ohiak plataforma berri bat jarri du martxan, eta Voxi desafio egingo diola agindu du, genero indarkeriari buruzko diskurtso negazionista eginez. Italian bezala, eskuin muturrak hainbat papeleta izango ditu hurrengo hauteskundeetan.

Podemosen, hauteskunde orokorretara nola aurkeztuko diren ere ez dakite. Yolanda Díazen Sumar plataformak gero eta antz handiagoa du alderdi independente batekin ezkerra batzeko marka batekin baino. Hori gutxi balitz, Pablo Iglesias behin eta berriz agertzen da, berak inori galdetu gabe aukeratu zuen hautagaia zalantzan jartzeko. Dirudienez, ezkerra prest dago iraganeko akatsak errepikatzeko eta Sánchezi are zailago jartzeko, berak bai ala bai beharko baititu euren botoak.

Publicidad

Eta Ciudadanosen, albistea da gaur egun oraindik existitzen dela. Baina galdera da noiz arte. Inés Arrimadasen formazioak birfundazio-prozesu bat hasi du izena aldatzeko eta bere ideologia liberala indartzeko, baina saiakera beranduegi iritsi da bizirik irauteko. Bere kargu nagusiak PPra ihes egiten ari dira, eta horrek baieztatu du inoiz ez zela benetako zentroko alderdi bat izan, baizik eta eskuin 'light' bat. Hurrengoa Begoña Villacís izan daiteke, alderdi honetan botere pixka bat duen azken pertsona.

Tira! Benetan, norbaitek nahi du 2023ko hauteskunde orokorrak iristea?

Este contenido es exclusivo para suscriptores

Accede todo un mes por solo 0,99€

Publicidad