Nostalgiaren negozioa

Txundituta gelditu naiz Sex Pistols taldea datorren udan Errioxan egingo den jaialdi baterako iragarrita ikustean. Google bilatzailean bilatu eta gero ikusi dut tranpa duela, noski, bere abeslari Johnny Rotten karismatiko eta polemikorik gabeko bilera baita.

Rottenek ez du izan nahi bilera honetan presente egon baina, hala ere, Pistolsen beste taldekide ohiek ezin izan diote ezetz esan nostalgiarekin negozioa egiteari, nahiz eta horrek beste ahots batekin, kasu honetan Frank Carterrekin (Gallowsen abeslari ohia), agertokira igotzea dakarren. Bilera honek nostalgia hori ustiatzen du, baina, jakina, ez da gauza bera izango Rottenen presentziarik gabe.

Antzeko kasuak ikusi ditugu aurretik rockaren munduan: Queen taldeko kideak Adam Lambertekin biratzen ikusi ditugu Freddie Mercuryren papera egiten, adibidez. Edo The Doors, Jim Morrison imitatzen saiatzen ziren beste abeslari batzuekin. Duela gutxi, Dead Kennedys Jello Biafra liderra gabe Azkena Rock 2025 jaialdirako iragarri dituzte ere.

Hori guztia arazo ekonomiko baten ondorio da zalantzarik gabe, antzinako arrakastei etekina atera nahi dieten baina duintasunez edo kalitatez egitea bost axola zaien musikariekin. Horrela, publikoaren nostalgia ustiatzen da, ez helburu artistikoekin edo musika-proiektu serioekin, baizik eta dirua irabazteko asmo bakarrarekin.

Entzuleek eta jarraitzaileek talde mitikoen abesti horiek zuzenean entzuteko duten gogoa ulertzeko erraza da, baina, gauzak honela, nobe da diskoak jatorrizko ahotsekin berrikustea eta zuzenean berpiztea ezinezkoa dela onartzea.

• Temas
• Freddie Mercury
• Johnny Lidon
• Euskera
• Musika
• Maldan behera