Dena ikuskizuna da...

Urtea nekearen eta asetasunaren sentsazioarekin amaitu dut, ikuskizuna premisa bakarra bezala duen kultura eta aisialdi eskaintza ikusita, kalitatea bigarren maila batean uzten duena. Horrela, ikusgarritasun hori goraka doan fenomeno bat da maila globalean, eta ikuslearen edo kultura kontsumitzailearen zentzu kritikoa nabarmen galtzea dakar. Dena da zoragarria, dena da kalitatezkoa, dena da zirraragarria eta ezin duzu galdu: hori da gaur egungo filosofia kultur programa askotan.

Gabonek ere areagotu egiten dute baikortasun faltsu edo inpostatuaren sentimendu hori, mila arrazoi desberdinengatik kontzertu benefikoak eskainiz, ekitaldiak nonahi, entretenimendu gisa ulertutako kultura, telebistako saio bereziak eta gabon kanten diskoak... Hau nazka!

Gabonetan gizartea murgiltzen den eromen kolektibotik haratago, joera orokorra dago praktika eta diziplina kultural guztiak ikuskizunaren eremura erabat eramateko. Ildo horretan, poesia-errezitaldiek ere dagoeneko 'show'-aren eta lehiaketen elementuak bereganatzen dituztela irakuri dut aste honetan, 'poetry slams' izeneko ekitaldietan, planeta osora hedatu den asmakizun anglosaxoia.

Hau da, lirika, lasaitasun eta edertasun babesleku izan behar dena, kontsumo errazeko produktu ere bihurtu da. Zaila da baikorra izatea kulturari eragiten dion gaixotasun orokor horren aurrean, baina egia da, halaber, fenomeno hau ez dela berria. Horren erakusgarri, ikuskizun klasiko bat, Urteberriko Kontzertua Vienatik, ziur aski planeta osoko ospetsuena eta telebistan urtero milioika lagunek ikusten dutena, erresakarekin eta erresakarik gabe.