Benetako garaien nostalgia

Gaur egungoa bezalako mundu konplexu batean, pandemiak eraldatua -laster bost urte beteko ditu-, gatazka geopolitiko konplexuekin, hauteskundeetako 'shock' -ekin eta lehen mailako arazo sozialekin, hala nola bizitzaren edo etxebizitzaren garestitasunarekin, joan den mendeko azken urteetan, 80ko eta 90eko hamarkadetan zehazki, gertatutakoarekiko nostalgiak indarra hartzen du kulturaren munduan.

Ez dakit garai horiek hobeak edo okerragoak ziren, gauza batzuetan sinpleagoak eta beste batzuetan askoz gogorragoak, baina bai errealagoak eta konprometituagoak, ez dago zalantzarik. Bego Arretxe Irigoienek, euskal jatorriko idazle katalanak, ezin hobeto islatzen ditu urte hauek 'No creas una palabra' bere lehen eleberrian. Hard rock, heavy eta punk eszenaren eklosioaren eskutik, zehaztasunez eta gordintasunez deskribatzen du joan den mendearen amaierako Bartzelona, baina baita nostalgiaz ere, garai hartan etorkizuna baikorragoa baitzen.

Musikarekiko maitasunean oinarritutako eleberria, liburuan desfilatzen duten pertsonaia guztien patuak baldintzatzen dituen pasioa. Bertan garai horietako rock talde handiak agertzen dira, Barricada, Leño edo Kortatu kasu. Hain zuzen ere, Fermin Muguruzak joan den astean egunkari honi kontatu zionez, Kortatu eta Negu Gorriaken 80ko eta 90eko hamarkadetako kantu horiek ez dute indarra galdu, eta ez dira soilik iragan garaiaren isla. Gazte belaunaldi berriek abesti horiekin konektatzen jarraitzen dute, letrek transmititzen duten amorru eta mezu zuzenagatik.

30, 40 edo 50 urte igaro ahal izan dira, baina XX. mendeak, nolabait, kultur sorkuntza markatzen jarraitzen du, oso ondare biziarekin, Espainian maila soziopolitiko eta kulturalean herrialde bat irekitzea ekarri zuen iragan ez hain urrun bat gogorarazten duelako. Eta, itzalak ugariak izan arren, jende askok maitasunez gogoratzen ditu egungo mundu konplexu, desespiritual eta tristeago bateko garai horiek.

• Temas
• Euskera