Hezkuntzak bakarrik ezin du

Urteak daramatzagu eskola-segregazioaz hitz egiten, herri-mugimenduak gaia mahai gainean jarri ondoren. Dagoeneko, zenbait azterlan argitaratu dira arazoaren larritasuna aipatuz. Azkena CCOOrena izan da. Txosten horren arabera, Euskadi eskola-segregazioaren daturik altuena duen Espainiako bigarren erkidegoa da, Kataluniaren atzetik.

Hezkuntza Sailak neurriak hartu ditu egoera zuzentzeko. Ezagunena ikasle zaurgarrientzako plazak erreserbatzea izan da, baina prozesua astiro doa eta alderdi batzuk harrigarriak dira. Gonzalo Larruzea adituak honi buruz idatzi du. Merezi du irakurtzea.

Dena den, eskolak bakarrik ezin du gizarte arrakalak gainditzen lagundu. Azken bi hamarkadetan nire hirian, Bilbon, ezberdintasunak areagotu egin dira. Joan den asteburuan oso artikulu interesgarria idatzi genuen ELCORREOn. Ondorio nagusia da hiriguneko auzoetan bizi diren familiak orain dela hogei urte baino aberatsagoak direla eta ia 100.000 euroko errenta dutela, Abandoren kasuan.

Aldi berean, auzorik pobreenak gero eta pobreagoak dira. Kasurik larriena Iturrigorri-Peñascalen gertatzen da: familien errenta 26.000 eurokoa baino ez da. Gainera, auzo batzuetan, Otxarkoagan esaterako, biztanleriaren ia erdia diru publikoari esker bizi da. Bi errealitate horien artean, hiriko hainbat auzok erosteko ahalmena galdu dute eta gentrifikazio-prozesu gogorrak bizitzen ari dira.

Testuinguru honetan, ezin da gizarte orekatuago bat eduki, nahiz eta hezkuntza-sisteman neurri zuzentzaileak sartu. Adituek uste dute eztanda soziala gertatzeko arriskua dagoela. Nola lagunduko du hezkuntzak eskola-segregazioa auzotarrena baino altuagoa bada, CCOOren txostenaren arabera? Gutxienez, eztabaida mahai gainean dago.

• Temas
• Euskera
• Zorrozkailua