Ukrainako gerra bi urte eta gero

Pasa den larunbatean bi urte bete ziren Ukrainako gerra hasi zenetik. Gatazka horrek mundua beldurtu zuen lehen hilabeteetan, areagotzeko aukeragatik; gero, kronifikatu egin zen. Orain, Errusiaren erasoaldi betean, ziurgabetasunean murgilduta jarraitzen du, bai bi herrialdeetako barne-tentsioengatik, bai herrialde horietatik kanpoko mugimendu politikoengatik.

Nahiz eta egia den Putinek Ukraina inbaditu zuenean ziurtzat jotzen zuela egun gutxitan Kiev hartuko zuela, orain onartuta dauka ez dela horrela izango eta gerra luza daitekeela. Errusiar armadak posizioak berreskuratzen ditu eta gero eta ahots gehiago agertzen dira Zelenskik hartutako estrategiarekin bat ez datozenak, bai barne mailan, bai kanpo mailan.

Gerra honetan, Kremlimek gauza batzuk ikasi ditu, lehen baztertzen zituenak. Ez zuen uste Europar Batasuna gai izango zenik Errusiari buruzko aho bateko erabakia hartzeko, ez zuen NATO berriro kohesionatzeko gai ikusten etsai komun baten aurrean, eta are gutxiago uste zuen Mendebaldeak bizirik iraun zezakeela Errusiako gasik gabe.

Bestalde, nahiz eta Ameriketako Estatu Batuak gainbehera ekonomiko nabarmen batean dauden eta nazioarteko harremanetan gero eta botere txikiagoa duten, munduko superpotentzia nagusia izaten jarraitzen dute. Eta duela hiru urte Afganistandik urgentziaz erretiratu behar izan zuten arren, Europako muga hautsiezina dela argi utzi dute azken urteotan.

Hala ere, Zelenskiren amore ez emateko apostuak Europako eta Amerikako agintari batzuen haserrea sortzen du, Ukrainako garaipena ezinezkoa dela eta Errusiakoa desiraezina baitela onartzen dute. Honen aurrean, Zelenski presioa areagotzen saiatzen da iritzi publikoaren bidez, joan den astean Municheko Segurtasun Konferentzian egin zuen bezala: armamentu faltagatik protestatuz, batez ere Estatu Batuak erantzule bihurtuz...

Aitzitik, gerrak bi urte iraun izana Ukrainaren garaipena da berez, hasiera batean adituek uste baitzuten lehen asteetan eroriko zela. Hala ere, gerra kroniko bihur daitekeela kontuan hartuta, mendebaldeko potentziei komeni zaie akordio baterako prestatzen hastea, Ukrainak lurraldea bai ala bai utziko lukeen negoziazio baterako, alegia. Egoera horrek erakusten du, beste behin ere, indarra dela oraindik ere nazioarteko harremanen eragile nagusia.

Bi urte hauek balio izan dute erakusteko Europan gerra konbentzionala posible zela eta hori eragozteko sortutako erakundeak, hala nola NBE, ez direla eraginkorrak gaur egungo munduan. Bere papera ez da garrantzitsua izan eta zerbaitek gatazkak areagotzea ekidin badu, hori Txina errusiar posizio beligeranteenetatik aldentzea izan da.

• Temas
• OTAN
• Alegia
• Kiev
• Euskera