Frantzia paralisian

Frantziak, azkenean, lehen ministroa du. Macronek François Bayrou aukeratu zuen joan den ostiralean Michel Barnierren ondorengoa izateko. Barnierrek bost hilabete baino ez zituen iraun karguan. Agintari berriak, hasteko, berrikuntza gutxi ekarri ditu aurrekoarekin alderatuta (biak zentro-eskuinekoak dira), eta erronka berari egin beharko dio aurre: zubiak eraikitzea ezkerrera edota eskuinera Macronen ibilbide politikoaren amaiera saihesteko. Lan zaila dirudi.

Egoera honek agerian uzten du sistema presidentzial oso baten krisia, hain parlamentu zatikatuarekin bizirauteko prest ez dagoena. Macron gobernatzen saiatzen ari da, legegintza-ganberan gehiengorik ez duela alde batera utzita. 577 botoetatik 168 baino ez ditu ziurtatuta, eta, ondorioz, etengabeko amarruak bilatu behar ditu botere betearazlea Asanblea Nazionalari gailentzeko. Kontua da egoera jasanezina dela.

Ezkerrak eta eskuin muturrak elkarrekin bozkatu zuten zentsura mozio bat duela bi aste Barnier kanporatzeko. Ba al dago ezer Bayrourekin gauza bera egingo ez dutela pentsatzeraz eraman dezakeenik? Bere etorreraren erreakzioak Macronek Barnier aukeratu zuenean izan genituenen antzekoak izan dira. Eta Frantzia Intsumisoak beste zentsura-mozio bat aurkeztuko duela iragartzen duen bitartean, eskuin muturrak oraingoz konfrontazioa saihestu nahi du.

Izan ere, Marine Le Penek pozik hartu du Barnierren etorrera, eta oraindik ez dio hauteskundeak aurreratzeko eskatu Macroni. Kontua da Frantziako eskuin muturrak, aurreko hauteskundeetan hirugarren indarra izan zenak, gobernatzeko eta 2027ko presidentetzarako akordioetara iristeko gai den alderdi baten irudia eman nahi duela, Le Pen faboritoa baita bi itzuliko sistemari esker. Baina, oraindik Bayrouri laguntzeko prest daudela erakutsi badute ere, lehenago edo geroago matxinatu egingo dira beren indarra erakusteko.

Kontua da egoera konplexu honen aurrean, Macronek begi hobez ikusten duela eskuin muturrera hurbiltzea ezkerreko presidente bat izendatzea baino. Hauteskundeetan Le Pen-i bidea ixtea beharrezkoa dela lelopean aurkeztu bazen ere, egia esan, berari esker boterean jarraitzen du oraingoz. Honen arazoa da Le Penek nahi duen arte iraungo duela.

Barnierrekin ez bezala, Frantziako Alderdi Sozialista Frantzia Intsumisotik urrundu da, eta zentsura-mozio bat ez babesteko konpromisoa hartu du, baldin eta Bayrouk ez badu dekreturik onartzen Asanbladatik lehenengo pasatu gabe, eta ez badu migrazio-lege gogor bat bultzatzen. Macronek aurreko legegintzalditik amesten duen hurbilketa txiki bat badago ere, errealitatea da ezin direla Gobernuko kide izan, boto-emaileen artean haserrea eragingo lukeelako. Baina, beste alde batetik, Frantzia Intsumisoaren erabaki guztiak ere ezin dituzte baldintzarik gabe babestu.

Macronen eta bere lehen ministro berriaren ahultasuna erakutsiko duen lehen suzko froga 2025eko aurrekontuen negoziazioa izango da. Frantziako defizit publikoa BPGren % 6ra iritsi da, eta horrek aurreko gobernua doitze plan bat prestatzera eraman zuen, oposizioaren kritikak eta ondorengo mozioa eragin zituena. Bayrouren profil politikoak (demokrata kristaua) krisitik ateratzeko errezeta antzekoa izango dela suposatzera eramaten du. Galdera da ea bidailagunik aurkituko duen, frantziarren % 62k uste baitu presidenteak dimititu beharko lukeela.

• Temas
• Euskera
• Ibili munduan
• Mundua