Armin Van Buuren, DJ Nano... 'A Summer Story', udako gure lehen jaialdia

75.000 pertsona hurbildu ginen Madrilera Dimitri Vegas & Like Mike entzutera, eta bi DJek eskuinera, ezkerrera, aurrera eta atzera salto egiten jarri gintuzten 'Crowd Control' abestiarekin. Ezagutzen ez nuen pertsona bat sorbaldatik hartu eta alde batera eta bestera salto egiten nengoen bitartean, aspalditik irrikaz espero nuen momentua nire oroimenean betiko gordetzea erabaki nuen.

Izan ere, joan den asteburuan, ekainaren 22an eta 23an, Espainiako hiriburua musika elektronikoaren epizentro bihurtu zen, A Summer Story jaialdiaren eskutik. Mundu mailako artistez gozatzeko asmoz, lau lagun eta ni Arganda del Reyra joan ginen, eta, nahiz eta hain festa erraldoietik errekuperatzen jarraitzen dudan, esperientzia ahaztezina izan zen. Han bizi izan genuen jaiak eta nire gorputzean utzi duen «biharamun emozionalak» egun batzuk geroago gaia argitaratzera behartu nau. Sentitzen dut, baina behar nuen!

Lehenengo gauean, agertoki nagusian, Loco Diceren techno musikaz gozatu genuen, eta Fisherren 'I´m Losing It' eta 'You Little Beauty' kantuekin salto egin genuen, eta hori 'Eh, Oh' eta 'Uh, uh' doinuan egin genuen oihuei buruz hitz egin gabe. Morten, Fedde Le Grand, Mike Williams eta Cooneren emanaldiek ere liluratuta utzi gintuzten.

Hurrengo egunean jaiki ginenean ikusi genuen bero handia egiten zuela Argandan. Hala ere bertan jardun ziren artistak ikustera hurbildu ginen, DJ Nano, Dimitri Vegas & Like Mike, Don Diablo, Fatima Hajji, Armin Van Buuren, Vini Vici, WildStylez, Wade eta Miguel Bastida bertan izan ziren, besteak beste. Luxuzko kartela musika elektronikoa maite dugunontzat, egia esan. Han egon bazizen, ziur nago nire iritzia partekatuko duzula.

DJ Nanok hamabi orduko emanaldia eskaini zuen, 'Oro Viejo' musika saio bereziarekin. Ordu pare bat entzun ostean, eta etenaldi labur baten ondoren, agertoki nagusira hurbildu ginen Don Diabloren 'Momentum' abestiarekin dantzatzera. Gure ondoan zegoen tipoak disc-jockeyaren kamiseta jantzita zuen, eta artista ikustean garrasi egin zion 'groupie'rik fanatikoena balitz bezala. Egia esan, agian bazen. Ondoren beste hainbat etorri ziren: 'Chemicals', 'Congratulations', 'King Of My Castle', 'Head Up' eta 'Knight Time'. Bertan agertu ziren ere dinosaurio eta spiderman formako bi puzgarri zuten lagun talde bat gurekin salto egiten. Hori kamisetarik gabeko jendeari buruz hitz egin gabe, eta margotutako aurpegiak, eguzkitako betaurrekoak gauez, eta 'The Walking Dead' itxurako aurpegiak alde batera utzita, noski.

Ondoren, Armin Van Buuren atera zen agertokira bere 'Blah Blah Blah'rekin. Haren ikuskizuna terraza batean eserita ikusi genuen. Bitxikeria gisa, jakin dezazue han bideojokoetara jolasteko aukera izan genuela bertaratu ginenok. Beraz, joystickarekin pixka bat jokatu ondoren, Dimitri Vegas & Like Mikeren txanda iritsi zen, guretzako bi eguneko emanaldietatik hoberena. Pasada bat!

Neurri honetako nire lehen festibala izan da, baina ez dut uste denak berdinak izango direnik. Izan ere, eszenatokien ikus-entzunezkoen muntaia ikaragarriaz aparte, pantaila erraldoiek gaua egun bihurtzen zuten eta hamarnaka bozgoragailuek jaialdiaren sarreratik lurraren burrunba eragiten zuten. Txalokatu behar da ere doako ura eskaini izana, nahiz eta arraroa iruditu zitzaigun bakarrik bi iturri izatea 75.000 pertsonentzako. Baina orokorrean aparteko esperientzia izan da, eta minutuak zenbatzen ari gara hurrengo urteko edizioa iristeko lehenbailehen. Hala, datorren urtean 'Rock In Rio' gunea deritzon paradisura bueltako gara, ekainaren 21ean eta 22an ospatuko den edizioan parte hartzeko.

• Temas
• Arganda del Rey
• Euskera