Errementaria

Auskalo zer pentsatuko duten etorkizuneko biztanleek hutsaz eta erliebeez, materiaz eta ezagutzaz, gauza horiez kezkatzen jarraituko ote duten. Zer ikusiko duten Haize Orraziari begira jartzen direnean, zer iradokiko dien burdinazko besarkadak, geldiketa kosmikoak. Jarraituko al dute haurrek eta helduek plazako zuloetatik ateratzen diren haize eta ur txorrotarekin jolasten? Nora begira jarriko dituzte selfieak? Aplikazio teknologiko berriek dimentsio orain arte ezezagunetara eramango al dute artea? Edo, aitzitik, ukitzen duten guztia banalizatu eta masifikatuko dute?

Ordurako, zalantzarik gabe, eskulturei buruzko bertute formalak eta azalpen teorikoak liburuetan edo beste euskarri batzuetan lurperatuta egongo dira, ile eta azazkal luzeagoekin. Hala ere, pentsa dezakegu etorkizuneko biztanleek hunkitzen jarraituko dutela eskulturaren eta itsasoaren bidegurutze horretan, zerbait berea sentituko dutela, barne dardara bat. Azalpen bila hasi beharrik gabe, bidera aterako zaizkie itsasoaren arnasaren aparra, olatuen amets zuria. Errementariaren txoriak eta angeluak, haren hatzek partekatzen duten emari urdin-horia.

Gaur bezalako egun batean jaio zen Chillida duela ehun urte. Bachen edo San Juan de la Cruzen miresle, haizea ikusi ordez, lainoak mugitzen ikusten zituen; denbora ikusi ordez, hostoak erosten ikusten zituen. Ez dadila begirada hori galdu, olatuak bezain berria eta itsasoa bezain zaharra, eta jarrai dezala mailu eta herri izaten etorkizunaren sutegian.

• Temas
• Euskera