Esploratzaileak

Malloryk mundua eta era berean unibertsoa konkistatzeko kemena zabaldu zuen. Hor dagoelako esaldi lakonikoarekin erantzun zuen, mendirik altuena zapaltzeko arrazoiez itaunduta. Lehen ekinaldi haiek detonante izan ziren, kolonizazioaren demaz aparte, mundua esploratzeko beharrezko zen grina pizteko.

1999ko maiatzaren 1ean, bere gorpuzkin izoztuak topatu ziren Everest mendiaren maldetan, 8.170 metrotan, galdu eta 75 urteren buruan. Zerraldoak haustura gogorrak zituen hezurduran. «Eskumako hanka frakturatuta zuen eta besoak harrietan iltzaturik, gehiago ez erortzeko ahalegin efimeroa egin nahiko balu bezala; bizitza efimeroa, arnas efimeroaren truke. Gerriaren eta bizkarraren bueltan soka apurtuaren zatiak zituen, istripua alimaleko erorikoa izan zen seinale».

Garai haietako gizakiek bide-urratzaileak ziren, senperrenak egiten zituzten jomugan zegoen ametsa lotzekotan, eta hein berean, sekulako atsekabe eta samintasunak pairatzen zituzten, atzean inperio kolonizatzailea bazuten ere.

Haiek bezalakorik, gutxi dago gaur egun munduan. Hedabideek eta mendia arinki eta balentria gisan kontsumitzeko dagoen gose asegaitzak, beste figura batzuk goraipatzen dituzte. Aurten adibidez, Kami Rita Sherpa izan da lausengatu den horietariko bat. Arrazoia? Everest mendia 24 aldiz igotzea. Bai, 24 bider. Bertan egiten du lan. Eurentzat eta euren nazioarentzat harro egoteko arrazoia da, Chomolugma mendi «sakratua» baita. Baina, beste aldetik egia ere bada gehiegizko baliabideak dituela gaur egun hara joan nahi duen edonork, tartean hain preziatua eta premiazkoa den oxigenoa. Eskrupulurik gabe, botilak eta botilak eramaten dira alturara, fisikoki mugan dagoen igoaldia prestakuntzarik gabeko sasi-mendizaleen mailan jartzeko eta eztitzeko xedez. Kamik urtero igotzen du nahi beste oxigenorekin.

Parametroak arrapaladan aldatzen ari dira, eta egun bestelako balioak azpimarratzen dira tai gabe, baina nire intuizioak erraz adierazten dit nork burutu duen istorio sinestezin bat.